W dniu 1 lutego 1995 r. została sporządzona w Strasburgu Konwencja ramowa o ochronie mniejszości narodowych, która weszła w życie 1 lutego 1998 roku. Jej stronami jest obecnie 39 państw spośród 47 członków Rady Europy, a 1 kwietnia 2001 roku również i Polska stała się jej stroną.

Konwencja ustanawia minimalne standardy ochrony mniejszości narodowych, zapewnia im m.in.: równość wobec prawa, niedyskryminację, swobodę wypowiedzi, myśli, przekonań i religii oraz prawo do zgromadzeń i stowarzyszania się, ochronę języków, kultur mniejszościowych i  pierwszą wiążącą, wielostronną umową międzynarodową, której postawiono za cel ochronę mniejszości narodowych.  

Pewnym minusem dokumentu jest to, że nie zawiera jednak definicji mniejszości narodowej. Przedstawicie państw uczestniczących w negocjowaniu tekstu Konwencji, nie byli zgodni co do jednej definicji i koncepcji mniejszości narodowych. Problem rozwiązano w ten sposób, że to od państwa zależy czy uznaje ono określoną mniejszość narodową.

W polskiej deklaracji interpretacyjnej ogłoszonej w załączniku do Konwencji Rzeczpospolita Polska oświadcza, że:

„Uwzględniając fakt, że Konwencja ramowa o ochronie mniejszości narodowych nie zawiera definicji mniejszości narodowej, Rzeczpospolita Polska oświadcza, że przez pojęcie to rozumie mniejszości narodowe zamieszkane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, których członkowie są obywatelami polskimi. Rzeczpospolita Polska będzie realizowała konwencję ramową także w trybie artykułu 18 konwencji, zawierając umowy międzynarodowe, o których mowa w tym artykule, a których celem jest ochrona mniejszości narodowych w Polsce oraz mniejszości lub grup polskich w innych państwach”.

Tekst konwencji: Konwencja ramowa o ochronie mniejszości narodowych